Poskrzypka szparagowa (Crioceris asparagi) – szkodnik szparagów w ogrodzie
17 sierpnia, 2021
Jesienno-wiosenne opryskiwanie drzew owocowych mocznikiem
17 września, 2021Stonka ziemniaczana cały czas jest groźna dla ziemniaków
Chrząszcz osiąga do 10 mm długości. Ma żółte lub pomarańczowe zabarwienie z 10 czarnymi paskami na pokrywach i czarnymi plamami na przedpleczu, z których środkowe układają się w kształcie litery V. Stopy oraz końcowe człony czułków są koloru czarnego. U samca na ostatnim segmencie znajduje się delikatne wklęśnięcie, którego u samicy brak. Jaja są wydłużone, intensywnie żółte, długości 1,2 mm, składane w złożach na spodniej stronie liści. Ciało larw w zalezności od stadium rozwojowego ma długość od 1 do 15 mm. Larwy są zabarwione na czerwono z wyjątkiem czarnych nóg, głowy, tarczki grzbietowej i brodawek na bokach ciała. Poczwarka ma długość do 8-10 mm i jest jednolicie pomarańczowoczerwona.
Zimują chrząszcze w glebie na głębokości 10-20 cm. Wiosną, gdy temperatura gleby przekroczy 15 stopni Celsjusza owady wychodzą z gleby i szukają ziemniaków. Masowe składanie jaj jest rozciągnięte w czasie. Rozwój jaj w zależności od temperatury waha się od 10 do 19 dni. Okres żerowania larw to 11-30 dni w zależności od temperatury. Larwy przechodza przez trzy linienia (mają cztery stadia larwalne), w trakcie których z wielkości 0,5-0,6 mm (stadium pierwsze) dorastają do 2,0-2,5 mm (stadium czwarte). Dorosłe larwy schodzą do gleby na głębokość 2-5 cm i tam się przepoczwarczają. Po 3 tygodniach pojawiają się pierwsze chrząszcze drugiego (letniego) pokolenia. Masowe wychodzenie chrząszczy pokolenia letniego przypada zazwyczaj pod koniec lipca i na początku sierpnia. Pod koniec lata chrząszcze letnie schodzą do gleby na zimowanie.
Stonka ziemniaczana pożera nam bulwy ziemniaków
Uszkodzenia roślin ziemniaka powodują zarówno chrząszcze jak i larwy. Szkodnik zjada przede wszystkim liście. Młode larwy wygryzają zwykle dziurki w nich, ale starsze potrafią całkowicie je zniszczyć. Przy licznym pojawie, gdy braknie liści szkodnik żeruje na młodych pędach. Rośliny pozbawione liści i młodych pędów okresla się mianem zeszkieletowanych. nie odbywa się juz proces fotosyntezy i odżywiania bulw znajdujących się w ziemi. Gdy liście zostaną zjedzone lub zniszczone przez choroby (albo zaschną bo to odmiana wczesna) to chrząszcze mogą żerować na bulwach, zwłaszcza tych odsłoniętych lub znajdujących się tuż pod powierzchnią. Owady wyjadają w nich skórkę oraz miekisz. Przy licznym pojawie mogą wyjeśc wnętrze bulwy. taka bulwa szybko gnije i nie nadaje się do wykorzystania.
