Melon Giallo da Inverno – późna odmiana o jasnym miąższu i żółtej skórce

Melon Giallo da Inverno – późna odmiana o smacznym miąższu

Melony (Cucumis melo) podobnie jak arbuzy to warzywa, choć z uwagi na ich słodycz, kolor i zapach aż chce się je przypisać do grupy typowo owocowej do której należą choćby jabłka, gruszki, czy też śliwy. Wykorzystanie kulinarne także ku temu by skłaniało, zatem jedni je przydzielają (słusznie) do warzyw, a inni do typowych roślin owocowych.

DIONP uprawia melony od wielu już lat. Uprawa jest prowadzona w gruncie (nie pod osłonami) w warunkach Podkarpacia, gdzie klimat pozwala na uprawę wielu gatunków ciepłolubnych. W warunkach północnej Polski przy uprawie niektórych odmian melonów, zwłaszcza zagranicznych może istnieć potrzeba uprawy ich pod osłonami lub okresowym okryciem z uwagi na niższe temperatury, ale i krótszą wegetację. W takich regionach dobrze jest zatem wysiewać odmiany wczesne, szybko rosnące. Melony, tak jak kawony (arbuzy) przestały być kojarzone z egzotyką, gdyż na rynku są odmiany dostosowane do klimatu Polski. Są już wielkopowierzchniowe ich uprawy, z których plon trafia do marketów i na bazary. Melony każdy sam może uprawiać. Są proste w uprawie, tak jak choćby ogórki, ale wymagają pielęgnacji.

Uprawę melonów na podstawie doświadczenia DIONP opisaliśmy TUTAJ. Zapraszamy do lektury.

Melon Giallo da Inverno (Giallo d’Inverno w dosłownym tłumaczeniu znaczy „żółty zimą”) pochodzi prawdopodobnie z Włoch, bywa nazywany melonem zimowym z uwagi na późny termin dojrzewania owoców oraz dobrą trwałość podczas przechowywania. Owoce owalne, kształtem przypominają piłkę do rugby. Są delikatnie żeberkowane, o gładkiej, żółtej, stosunkowo cienkiej, ale twardej skórce. Początkowo skórka jest zielona, żółknie stopniowo, gdy owoc dojrzewa. Odmiana późna, dojrzewa we wrześniu.

Owoce tej odmiany osiągają masę nawet do 2,5 kg, jednak w uprawie polowej DIONP było to 1-1,2 kg. Miąższ gruby, koloru kremowego, słodki (jednak nie w takim stopniu, jak w przypadku melonów o pomarańczowym kolorze miąższu), zwięzły, soczysty, o miodowym posmaku. Cechą charakterystyczną tego typu melonów jest to, że uwalniają zapach dopiero po przekrojeniu.

Melon ten udał nam się w uprawie gruntowej w południowo-wschodniej Polsce. W rejonach chłodniejszych rekomendowalibyśmy jednak jego uprawę pod osłonami jeżeli okres wegetacji jest krótszy, a siewy opóźnione z uwagi na wiosenne chłody.

Melon tej odmiany, tak jak i inne melony był uszkadzany głównie przez mączniaka rzekomego. W naszej uprawie był dość podatny na tą chorobę. Nie był chroniony przed chorobami, zatem kto chce mieć większe plony powinien to rozważyć.

Autorzy: dr hab. inż. Paweł K. Bereś, mgr Beata Bereś (Ogrodnicy DIONP)

Opracowano na podstawie własnego doświadczenia i literatury. Wszelkie treści zamieszczone na tej stronie internetowej (teksty, zdjęcia itp.) podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019, poz. 1231 z późn. zm.). DIONP wyraża zgodę na wykorzystanie całości lub części powyższej informacji, pod warunkiem podania źródła i odnośnika do adresu strony internetowej www.dionp.pl