Ploniarka zbożówka – szkodnik traw i warzyw
21 czerwca, 2020
Morwa w ogrodzie – uprawa i pielęgnacja
22 czerwca, 2020Parch gruszy - groźny grzyb
Parch gruszy to groźna choroba grzybowa, której sprawcą jest grzyb Venturia pirina. Choroba rozwija się na odmianach bardzo oraz średnio podatnych na parcha. Szczególnie wrażliwe są m.in. odmiany Lukasówka, Faworytka, Lawrance itd. Infekcji roślin sprzyja wysoka wilgotność (zwilżenie liści minimum 9 godzin) oraz temperatura w granicach 17-23 stopni Celsjusza, stąd też do największego porażenia roślin dochodzi w okresach przedłużających się opadów deszczu w okresie wiosennym oraz na początku lata. Gdy odmiana jest bardzo podatna, a pogoda sprzyja rozwojowi parcha to straty w plonach owoców mogą sięgnąć 50%. Warto więc poznać tę chorobę i metody zapobiegania jej silnemu pojawowi.
Parch gruszy
Biologia grzyba
Grzyb zimuje w dwóch miejscach. Pod drzewem grusz na opadłych liściach z poprzedniego sezonu wegetacyjnego jako saprofit i niestety jako pasożyt na porażonych pędach i pąkach. Do infekcji roślin zatem dochodzi z kilku miejsc w okresie wiosennym. Zarodniki z butwiejących liści za pomocą wiatru lub z rozpryskującymi się kroplami wody dostają się na rośliny już niekiedy na dwa tygodnie przed rozwojem pierwszych liści, ale najgorsze jest to, że sam proces uwalniania zarodników z zarodni znajdujących się na martwych liściach pod drzewem może trwać nawet do 8 tygodni. Obok tego zarodniki na nowe liście dostają się z porażonych pędach, na których grzyb tworzy strupowate rany. Aby doszło do zakażenia jak już wspomniano liście muszą być wilgotne przez kilka godzin, a temperatura nie może być zbyt wysoka i zbyt niska. Gdy grzyb wniknie w roślinę rozrasta się i później zarodnikuje po czym dochodzi do infekcji wtórnych, które mogą trwać nawet do końca września. Po zakończeniu rozwoju grzyb zimuje.
Objawy chorobowe
Gdy zarodnik znajdzie odpowiednie warunki wówczas kiełkuje i wrasta w tkankę nadziemnych części gruszy, głównie liści i owoców, ale także może i porażać pędy. Objawy chorobowe na liściach najczęściej zlokalizowane są na spodzie blaszki. Początkowo są to oliwkowozielone plamki wzdłuż nerwu głównego, które się powiększają, łączą w skupiska i zmieniają barwę na ciemniejszą. Stopniowo czarnieją i pokrywają się aksamitnym nalotem, na którym są zarodnie z zarodnikami, za pomocą których grzyb się rozprzestrzenia po roślinie. Patogen jako pasożyt skórki doprowadza do szybkiej utraty przez liście wody, co prowadzi do przedwczesnego zamarcia i odpadnięcia liści.
Na porażonych zawiązkach owoców pojawiają się wpierw oliwkowoczarne plamki, które się powiększają i jeszcze bardziej ciemnieją po czym pojawia się czarny nalot. W miejscu rozwoju grzybni może dojść do deformacji owocu. Skórka owocu korkowacieje i może głęboko pękać. To z kolei powoduje, że do środka miąższu wnikają inne patogeny mogące prowadzić do gnicia owocu. Przy silnym i wczesnym pojawie parcha może dojść do opadania zawiązków oraz młodych owoców.
Grzyb jest w stanie porazić także niezdrewniałe jeszcze pędy wierzchołkowe gruszy. Również pojawiają się na nich ciemne plamy, a w kolejnym roku w miejscu plam kora pęka i pojawiają się strupowate rany zgorzelinowe. Dodatkowo może także porażać pąki jakie znajdują się na pędzie.
Szkodliwość
Grzyb może obniżać powierzchnię asymilacyjną całego drzewa na skutek zamierania liści. Drzewo ma ograniczone przyrosty i może przemarzać oraz ulegać uszkodzeniu przez inne patogeny. Obniża się również plon owoców na skutek przedwczesnego ich opadania, a te owoce, które pozostają na roślinie i wykazują objawy porażenia (przebarwienia, spękania, deformacje) tracą jakość handlową. Gdy parch pojawi się w dużym nasileniu może u odmiany podatnej na porażenie doprowadzić do ubytku plonu owoców nawet w wysokości 50%.
Ograniczanie choroby
Ograniczanie pojawu parcha gruszy musi być kompleksowe. Jedna metoda nie wystarczy. Poniżej prezentujemy najważniejsze działania:
