Rzodkiew odmiany Pusa Jamuni – różowo-fioletowe zgrubienia
1 stycznia, 2025
Cibora jadalna odmiany (African) Long Sweet – żółte bulwy ziemne
1 stycznia, 2025Jak uprawiać ciborę jadalną?
Podstawowe informacje o wymaganiach cibory co do stanowiska, a także jakie zabiegi pielęgnacyjne są polecane znajdziesz TUTAJ.
Cibora o bordowo-czarnych bulwach
Cibora jadalna występuje pod różnymi nazwami np. midałki ziemne, chufa, orzech tygrysi, kasztanki ziemne, czy też jako cibora warzywna. Określenia te dotyczą tej samej rośliny.
Ciborę jadalną jak najbardziej można w Polsce uprawiać w ogrodach jako roślinę jednoroczną, chociaż kto ma tunele i szklarnie to może spróbować ją przezimować, bo w warunkach naturalnych jest to bylina. W cieplejszych regionach kraju jest ona w stanie przetrwać zimę w Polsce, bo już spotkano jej naturalne siedliska na Dolnym Śląsku. Zdecydowana jednak większość ogrodników uprawia ją jako gatunek jednoroczny w gruncie, donicach, czy też w kącie tunelu lub szklarni. Trzeba tylko pamiętać, aby resztek roślin nie wyrzucać poza ogród, aby przez przypadek się nie zaadoptowała w większym stopniu do przetrwania poza ogrodami. DIONP sugeruje jej uprawę w donicach co ograniczy możliwość ekspansji.
Cibora odmiany Large Black przypomina typową trawę. Nie jest specjalnie dekoracyjna pod tym kątem. Jej liście są koloru zielonego i są trójkanciaste (V-kształtne). Mogą mieć do 50-70 cm wysokości lub więcej w zależności od warunków uprawowych. Szerokość liści to zwykle 5–7 mm. W Polsce przymrozki niszczą całkowicie nadziemną część rośliny, jednak w glebie pozostają małe bulwy, które są stadium zimującym, w tym są częścią jadalną. Obok bulwek, które mogą wyrastać na głębokości do 40 cm (stąd zalecana uprawa w donicach) roślina wytwarza także kłącza poziome za pomocą których roślina się rozrasta na boki (stąd tym bardziej zasadna jest donica).
Ciborę uprawia się dla bulw ziemnych zwanych migdałami ziemnymi. Plon bulw uzyskuje się w pierwszym roku uprawy. Bulwy mają około 1 cm szerokości i 2,5 cm długości. Pod jedną rośliną zwykle można spotkać do kilkudziesięciu bulwek, choć może być ich o wiele więcej – wszystko zależy od warunków uprawowych. Bulw jest więcej, jeżeli roślina przezimuje i ma gdzie się rozrastać. Bulwy odmiany Large Black okryte są ciemną skórką (bordowo-czarną), pod którą ukrywa się kremowy miąższ. Po dokładnym ubyciu jadalne są całe bulwy, ewentualnie można je oskrobać z tej skórki. Plon bulw przy uprawie jednorocznej zbiera się zwykle od września do listopada. Lepiej poczekać aż do przymrozków, gdyż wówczas więcej zdąży się zawiązać bulw.
Smak bulw jest orzechowy, słodko-pikantny. Wyczuwa się nuty migdałów, nerkowców czy kokosów. Smak jest trudny do opisania dla osoby, która cibory nie jadła. Bulwki można zakupić i traktować nie tylko jako jedzenie, ale to z nich można stworzyć własne sadzonki cibory do ogrodu. Warto przed uprawą posmakować czy takie bulwy będą dla nas przydatne. DIONP testował smak i jak najbardziej dla nas jest to odmiana smaczna, acz żeby zebrać konkretny plon trzeba
Cibora jadalna zjadana jest na surowo, można ją gotować, piec, suszyć. Jest uznawana za tzw. super żywność z uwagi na swoje walory odżywcze. W Hiszpani z jej bulw po zmiksowaniu i dodaniu wody i cukru przygotowuje się mleczny napój o nazwie horchata de chufa. Można także z cibory stworzyć słodkawą mąkę o migdałowym smaku. Mąkę używa się do wypieku pieczywa, ciastek, gofrów, naleśników itp.
