Ogórek meksykański (cucamelon) – uprawa i pielęgnacja

Cucamelon - ciekawe pnącze o jadalnych owocach

Ogórek meksykański (Melothria scabra) to bardzo ciekawa roślina z rodziny dyniowate, którą uprawiają głównie hobbyści, tak pod osłonami, w gruncie, jak i na balkonach i tarasach. Z uwagi na wygląd owoców nazywana jest także cucamelonem, mini-arbuzem czy też mysim melonem. Uprawia się go z nasion dostępnych w handlu.

W Polsce jest to roślina jednoroczna, która jest bardzo wrażliwa na mróz (tak jak inne dyniowate), ale warto wiedzieć, że w warunkach naturalnego występowania jest to roślina wieloletnia.

Cucamelon jest uprawiany w Polsce głównie jako roślina pnąca, która tworzy tzw. zielone ściany. Można go spotkać zatem na balkonach, na których pnie się po barierkach lub odpowiednich konstrukcjach. Równie dobrze może się płożyć, ale wówczas jest mniej dekoracyjna. Jest to także roślina w pełni jadalna.

Smak owoców ogórka meksykańskiego można porównać do połączenia smaku ogórka z limonką. Są one jędrne, chrupiące, orzeźwiające i kwaskowate. Zwykle jadamy je na świeżo, traktując jak przekąskę lub dodajemy do sałatek i surówek. Dodatkowo nadają się do marynowania i kiszenia. Osoby nie lubiące pestek w owocach, mogą nie polubić tego ogórka. Owoce ogórka meksykańskiego zawierają szereg wartościowych składników, wśród nich witaminy (C, E, K), beta-karoten, sole mineralne (potas), błonnik.

Wygląd rośliny

Ogórek meksykański rozwija pędy osiągające do 2-3 m długości. Posiadają one wąsy czepne, co ułatwia im pięcie się i tworzenie „zielonej ściany”. Liście są zielone, głęboko powcinane. Sukcesywnie pojawiają się małe, żółte kwiaty, a następnie małe owoce. Po dojrzeniu mierzą one zaledwie 2-3 cm długości. Są owalne, a ich skórka jest ciemnozielona z jasnymi przebarwieniami, co przypomina skórkę arbuza. Skórka jest dość gruba. Miąższ jest zielonkawy, wypełniony białymi nasionkami, których jest wewnątrz dużo.

Uprawa

Jako roślina ciepłolubna preferuje stanowiska ciepłe, słoneczne, osłonięte od wiatru. W celu osiągnięcia roślin o długich pędach poleca się, aby siewy były wczesne do donic, a następnie sadzonki wsadza się w drugiej połowie maja w docelowe miejsce uprawy. Gdy zaś nie zależy nam na długich pędach, to siewy można wykonać w maju, wprost do gruntu/donic. Trzeba pamiętać, że ogórek meksykański, tak jak i inne dyniowate nienawidzi pikowania więc się tego nie wykonuje. Sieje się rośliny tak, aby ich potem już nie wyrywać.

Nasiona wysiewamy do małych doniczek o średnicy 8-10 cm na przełomie marca/kwietnia. W jednej doniczce umieszczamy po dwie lub trzy sztuki. Doniczki przykrywamy folią perforowaną, aby zachować optymalne warunki do wzrostu, ponieważ nasiona kiełkują w temperaturze powyżej 20°C zwykle po około 10 dniach. Zarówno przy produkcji rozsady, jak i do uprawy w docelowych pojemnikach, wykorzystujemy podłoże uniwersalne, przepuszczalne i żyzne, o lekko kwaśnym lub neutralnym pH (6,0- 7,5). Rozsadę, po uprzednim zahartowaniu, przesadzamy do skrzynek lub donic o głębokości min. 25 cm pod koniec maja, gdy minie niebezpieczeństwo przymrozków. Roślinom zapewniamy podpory, aby mogły piąć się po nich.

Ogórek meksykański podobnie jak inne dyniowate wymaga ciepła i dostępu do wody. Nie lubi zalewania, gdyż wówczas zżółknie i może zamierać na skutek gnicia korzeni. W uprawie pojemnikowej dobrze zatem jest wymieszać podłoże ogrodnicze np. z hydrożelem, który będzie awaryjnym źródłem wody dla roślin w czasie upałów. Przy podlewaniu pamiętajmy, że lepiej częściej, ale mniej, w tym nie podlewajmy roślin po liściach, co ograniczy rozwój chorób grzybowych i bakteryjnych. Dodatkowo systematycznie nawozimy pnącze nawozami organicznymi lub mineralnymi (uniwersalnymi bądź pod inne dyniowate).

Jeżeli w pobliżu uprawy ogórka meksykańskiego mamy inne dyniowate, to musimy się liczyć choćby z większym zagrożeniem ze strony chorób i szkodników, choć trzeba przyznać, że ogórek ten lepiej sobie radzi z zagrożeniami. Na balkonie DIONP wspaniale cucamelon rósł aż do przymrozków, które dopiero zniszczyły pędy. Spośród chorób to zwykle pojawia się mączniak, natomiast wśród szkodników obecne są mszyce, wciornastki, przędziorki oraz mączlik.