Pomidor odmiany Venus – koktajlowy, idealny do doniczek na balkony
15 stycznia, 2022
Tymianek – uprawa i wykorzystanie
17 stycznia, 2022Szkarłatka chińska a szkarłatka amerykańska
Szkarłatka chińska (Phytolacca polyandra synonim Phytolacca clavigera) zwana niekiedy szkarłatką jagodową jest bardzo często na różnych forach ogrodniczych mylona ze szkarłatką amerykańską (Phytolacca americana). Różnice takie łatwe do zauważenia przez amatora są takie, że szkarłatka amerykańska ma owoce kuliste, bez wyraźnego żeberkowania, w tym często przybiera postać drzewka. Szkarłatka chińska na pierwszy rzut oka wyróżnia się żeberkowanymi owocami oraz bardziej krzewiastym pokrojem. Niestety, w internecie wiele zdjęć jest niewłaściwe podpisanych – pokazują szkarłatkę chińską, a podpisane są jako amerykańska, w tym podaje się, że amerykańska jest bardzo popularna w Polsce, co nie jest prawdą. Niestety, nawet czołowe polskie portale ogrodnicze kupujące zdjęcia z portali stockowych piszą o amerykańskiej, a pokazują zdjęcia chińskiej – jest to bardzo, ale to bardzo nieprofesjonalne i wprowadza czytelników w błąd. Gdy nie mamy oryginalnego zdjęcia nie szukajmy zdjęcia zastępczego, które może mylić! Poza tym pisze się, że szkarłatka chińska to rzadka roślina, którą można spotkać głównie w ogrodach botanicznych – to nieprawda. Wystarczy popytać zwykłych ogrodników i wielu ma ją w swoich ogrodach od wielu już lat.
Oczywiście można kupić w Polsce szkarłatkę amerykańską (nasiona lub sadzonki) ale trzeba szukać takiego producenta, który nie oszuka nas, czyli nie sprzeda nam ten chińskiej. O tym co kupiliśmy dowiemy się z chwilą zawiązywania owoców.
Podstawowe informacje o szkarłatce chińskiej
Szkarłatka chińska jak sama nazwa wskazuje ma pochodzenie azjatyckie. W zależności od stanowiska dorasta do 1,5-2 metrów wysokości. Jest to wieloletnia bylina, która jest dość mrozoodporna. Pędy nadziemne przemarzają, ale roślina odbija corocznie. Zwykle nie potrzebuje okrywania na zimę, chociaż w regionach północnych oraz górskich niektórzy to robią np. usypując kopczyki, czy też używając liści, trocin itp. Niektóre fora podają, że corocznie roślina tworzy nowe pędy, przyjmując kształt coraz szerszego krzewu – w Polsce jest to niemożliwe, gdyż przemarza i usycha wszystko co w danym roku wyrosło. Roślina owszem tworzy nowe pędy, ale wynika to z rozrastania się karpy korzeniowej, a nie tego, że już istniejące pędy się rozrastają.
Szkarłatka lubi gleby żyzne, gliniasto-próchniczne, dość wilgotne, ale nie zalewane, głęboko uprawione. Może rosnąć solo, ale zwykle wchodzi w skład założeń naturalistycznych, tworząc dla innych roślin tło. Może być uprawiana w szpalerach. Ponieważ może się szybko rozrastać jednym ze sposobów ograniczania jej ekspansji jest obcinanie kwiatostanów z dojrzewającymi nasionami (znajdują się wewnątrz mięsistych owoców o kolorze czerwono-czarnym), tak, aby nie dojrzały i osypały się na glebę.
Roślinę można zakupić w postaci sadzonki albo wysiewa się ją z nasion. Nasiona wysiewa się jesienią albo wiosną. Sadzonki zwykle kopie się jesienią po przycięciu rośliny lub wiosną, gdy zaczną pojawiać się pierwsze pędy.
Roślina preferuje stanowiska słoneczne oraz półsłoneczne. Niekiedy wskazuje się, że lepiej sobie radzi w rozproszonym świetle zamiast w pełnym słońcu od rana do wieczora. Poniekąd jako DIONP to potwierdzamy – u nas rośnie w półcieniu o wiele lepiej niż rosła w pełnym słońcu. Szkarłatka nie potrzebuje zwykle nawożenia. Doskonale sobie radzi czerpiąc pokarm z tego co gleba jej daje, choć na słabszych stanowiskach można użyć nawozy organiczne bądź mineralne o uniwersalnym zastosowaniu.
Liście są duże, zielone, jajowatego kształtu. Pędy są zielone, z karmazynowymi przebarwieniami. Od czerwca zaczynają pojawiać się kwiatostany. Są one białe i składają się z wielu małych kwiatków w tym samym kolorze. Kwiaty są puste. Bardzo ładnie prezentują się na tle zielonych liści. Jest to jeden z dwóch momentów w rozwoju szkarłatki, gdy zwraca ona na siebie uwagę. Po zapyleniu od dołu kwiatostanu zaczynają pojawiać się zielonkawe, żeberkowane owoce. Są one, póki co niedojrzałe. Na tym etapie rozwoju rośliny kwiatostany z zielonymi owocami zlewają się kolorystycznie z liśćmi. Owoce stopniowo (nierównomiernie) zaczynają się powiększać i zmieniają barwę na czerwono-czarną. Pędy kwiatostanu stają się szkarłatne. Zwykle w sierpniu szkarłatka jest już w pełni obsypana owocami o ciemnym zabarwieniu i jest to ten drugi moment, kiedy staje się bardzo atrakcyjna. Owoce to jagody o żeberkowanym kształcie, wydzielające krwisty sok. Pod koniec okresu wegetacji jagody zasychają i opadają na glebę. Są w nich nasiona.
