Kiedy ciąć lawendę? - wiosenne, letnie i jesienne cięcie

Kiedy ciąć lawendę i po co to robić?

Lawenda, a zwłaszcza lawenda wąskolistna (Lavandula angustifolia) to coraz popularniejsza roślina wieloletnia w ogrodach, ale i uprawiana na skalę przemysłową w Polsce. Choc może być kapryśna i pojawia się coraz więcej problemów z chorobami, to warto stworzyć dla niej miejsce w ogrodzie. Uwielbia ona stanowiska słoneczne, ciepłe, osłonięte od wiatrów. Dobrze rośnie na glebach zyznych, przepuszczalnych, o odczynie od obojętnego do zasadowego. Nie znosi stanowisk zacienionych, a także gleb ciężkich, zimnych i podmokłych. Bardzo dobrze jej służy ściółkowanie np. kamieniami, a jeśli są to kamienie wapienne to dodatkowo stopniowo mogą uwalniac wapń, który będzie utrzymywał wyższe pH.

Lawenda wspaniale prezentuje się w skupiskach, a że jest rośliną wieloletnią, stąd z roku na rok się rozrasta. Trzeba zatem zachować odstęp wsadzając do gleby młode sadzonki. Zwykle taki odstęp wynosi 30-50 cm.

Przy uprawie lawendy bardzo ważne jest jej cięcie, które wpływa na rozkrzewianie się krzewinki, ale także i na kwitnienie, nie zapominając o ograniczaniu patogenów mogących się gromadzić na zamarłych tkankach. Przy uprawie lawendy zwykle wykonuje się dwa, czasem trzy cięcia roślin.

Pierwsze cięcie (wiosenne, cięcie po zimie) - prowadzi się je zwykle od drugiego roku uprawy, gdy roślinki są już dobrze zakorzenione. Polega ono na przycięciu pędów w okresie od drugiej połowy marca do początku kwietnia, zanim ruszy w pełni wegetacja. Całkowicie usuwa się w tym czasie pędy zamarłe bądź wyłamane, a dodatkowo pozostałe skraca się na wysokośc 8-12 cm nad ziemią. Celem tego zabiegu jest zmuszenie rośliny do lepszego krzewienia się a tym samym kwitnięcia, a także usuwa się potencjale źródło obecności patogenów wywołujących choroby. Co kilka lat cięcie wiosenne jest bardziej drastyczne - tnie się grubsze pędy nad 1-2 oczkiem. Jest to tzw. cięcie odmładzające. Trzeba tylko uważać, żeby zbyt krótko pędów nie przyciąć, bo może to czasami zniszczyć roślinę. Cały czas trzeba sprawdzać, czy po cięciu grubszego pędu jest żywa tkanka. Jak tak, to mamy sygnał, że pęd jest odżywiany i wytworzy pędy boczne. Cięcie wiosenne powinno przeprowadzić się po minięciu ryzyka silnych przymrozków. Wykonuje się je w ciepły, słoneczny dzień, dzięki czemu rany szybko się zasklepiają. Jeżeli cięcie wykonuje się od kwietnia to po nim można zastosować nawożenie startowe np. kompostem, obornikiem lub nawozem wieloskładnikowym mineralnym. Nawozy te delikatnie miesza się z podłożem.

Drugie cięcie (letnie) - jest to bardzo delikatne cięcie. Zwykle wykonuje się je od lipca. W tym czasie usuwa się głównie przekwitłe kwiatostany. Usuwa się kwiatostan wraz z długim pędem. Tu jednak uwaga - u odmian bardzo wczesnych takie cięcie może stymulować ponowne zakwitnięcie roślin pod koniec lata. Jeżeli uprawia się późniejsze odmiany to ten zabieg wpłynie na to, że roślina nie będzie traciła sił na zawiązywanie nasion, więc skupi się na rozwoju pędów i liści. Jeżeli są osoby, które zbierają nasiona lawendy, to na tym etapie częśc kwiatostanów się zostawia, aby potem zebrać z nich dojrzałe nasiona do późniejszego siewu własnego. Tu jeszcze dodatkowoa informacja - z chwilą początku kwietniania stosować można także nawożenie fosforowo-potasowo-mikroelementowe na zwiększenie intensywności kwitnienia.

Trzecie cięcie (jesienne) - nie każdy je stosuje, ale jeżeli tak, to polega ono na ścięciu przekwitłych kwiatostanów oraz ewentualnie zamarłych pędów, po to, by roślina lepiej weszła w okres zimowego spoczynku. Cięcie to wykonuje się w ciepły, słoneczny dzień w październiku bądź listopadzie. To cięcie poniekąd zastępuje cięcie wiosenne, ale niektórzy go stosują, żeby w trakcie śnieżnej zimy jak najmniej pędów uległo uszkodzeniu np. wyłamaniu pod naporem śniegu. Po tym cięciu warto wokół karpy korzeniowej usypać kopczyki ze ściółki, które pozwalają lepiej znieść roślinom bardzo mroźne zimy, jeżeli takie się pojawią.