Uszczykiwanie (ogławianie) papryki. Po co to robić? Kiedy i jak?

Klimat w Polsce póki co nie jest taki sam jak np. w Hiszpanii

Uprawa odmian papryk o dłuższej wegetacji, wsadzanych późno, zbyt silnie nawożonych azotem (roślina zamiast rozwijać owoce skupia się na tworzeniu nowych pędów i liści) lub w warunkach obniżenia się temperatur może wymagać od ogrodników dodatkowego zabiegu pielęgnacyjnego jakim jest ogławianie (uszczykiwanie) roślin. Podstawowym celem tego zabiegu jest zatrzymanie wzrostu wegetatywnego roślin (na wysokość) ale też generatywnego (rozwijanie nowych kwiatów i zawiązywanie owoców) i zmuszenie papryki do skoncentrowania całego wysiłku nie na wzroście pędów, liści, tworzeniu nowych kwiatów i małych owoców, ale na odżywieniu tych owoców jakie już są, tak aby były zdatne do wykorzystania, w tym szybciej dojrzały, zanim zakończy się sezon wegetacyjny.

Kiedy ogławia się paprykę?

Ogławianie/uszczykiwanie papryki to zabieg, który przeprowadza się zwykle od końca lipca do połowy sierpnia u tych roślin, które mają jeszcze zbyt małe owoce, a których okres wegetacji zakończy się za 2-3 miesiące. Tak jak wspomnieliśmy w materiale dotyczącym sadzonek papryk (dostępny TUTAJ), nie uszczykuje się wiosną papryk. To grozi problemami w późniejszej uprawie tych roślin. Ogławianie przeprowadza się latem, a jego celem jest przyspieszenie wzrostu i dojrzewania owoców, poprzez usunięcie stożków wzrostów na wszystkich pędach bocznych jakie roslina stale rozwija. Papryka tworzy mały krzew i jako roślina wieloletnia (ale w Polsce jako jednoroczna - nie ptzetrwa zimy bez ogrzewania) stale rozwija nowe pędy boczne. 

Trzeba wiedzieć, że nie każda odmiana papryki na tyle intensywnie rośnie wegetatywnie, że potrzeba uszczykiwać pędy. Należy obserwować uprawiane odmiany jak się zachowują. Gdy są to odmiany późne lub silnie rosnące to warto wdrożyć ogławianie w praktyce.

Zabieg uszczykiwania jest prosty do wykonania – polega na wyłamaniu pędów górnych, nawet jeżeli mają kwiaty i malutkie owoce, które nie zdążą urosnąć i dojrzeć. Im więcej owoców ma do wykarmienia roślina, tym więcej traci sił, energii i czasu na ich rozwój, a i tak nie wykarmi wszystkich. Okres wegetacji jest bowiem w Polsce zbyt krótki dla papryk, w tym w nieogrzewanych szklarniach i tunelach. Uszczykiwanie daje zatem szansę, że pozbycie się stożków wzrostu pędów sprawi, że woda i składniki odżywcze zostaną skierowane już tylko do zawiązanych owoców. Nie należy także w tym czasie usuwać zbyt dużo liści, gdyż to ograniczy fotosyntezę, czyli będziemy przyczyniać się do głodzenia rośliny i ograniczymy choćby jej oddychanie i transpirację. Przyjmuje się że 1 owoc wymaga conajmniej 2 liści do wyżywienia. 

Po zabiegu ogławiania, który najlepiej wykonać do połowy sierpnia, warto zwiększyć nawożenie roślin nawozami fosforowo-potasowymi + mikroelementy, które stymulują wzrost i dojrzewanie owoców, w tym pozytywnie wpływają na ich smak. Ponadto sąsiedztwo roślin wydzielających etylen (np. dojrzewających pomidorów) przyspieszy wybarwianie się owoców papryk. Etylen to gaz przyspieszający dojrzewanie owoców.

Już na etapie wzrostu sadzonek, a potem kwitnienia i zawiązywania owoców warto też wdrażać biostymulatory, które wspomagają wzrost roślin oraz ograniczają reakcję roślin na różne stresy. Mogą zatem one przyspieszać rozwój owoców. Nie należy nadmiernie nawozić roślin azotem (np. zawartym w gnojówkach roślinnych), bo to owszem rozbuduje krzewinkę, stworzy ciemnozielone liście, ale zarazem owoce będą mniejsze i długo będą dojrzewały. Czasami mogą nie dojrzeć. 

Zalety ogławiania papryki

1. Przekierowanie transportu wody i składników odżywczych do wcześniej zawiązanych owoców zamiast do tworzenia nowych pędów, kwiatów i zawiązków owoców. To sprzyja ich wzrostowi, ale poprawia także jakość plonu. Można uzyskać większy plon o lepszych parametrach jakościowych, w tym smakowych.
2. Ogłowienie sprzyja lepszemu doświetleniu owoców, co poprawia proces ich wybarwiania się.
3. Ograniczenie zagęszczenia roślin w rządkach poprawia ruch powietrza. Sprzyja to lepszemu pobieraniu dwutlenku węgla. Ogranicza to ryzyko silnego rozwoju patogenów wywołujących choroby. Ogranicza sie także temperaturę, bo zbyt wysoka (powyżej 35 stopni C) ogranicza proces fotosyntezy. 

Autorzy: Autorzy: dr hab. inż. Paweł K. Bereś, mgr Beata Bereś (Ogrodnicy DIONP)

Opracowano na podstawie własnego doświadczenia i literatury. Wszelkie treści zamieszczone na tej stronie internetowej (teksty, zdjęcia itp.) podlegają ochronie prawnej na podstawie przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. z 2019, poz. 1231 z późn. zm.). DIONP wyraża zgodę na wykorzystanie całości lub części powyższej informacji, pod warunkiem podania źródła i odnośnika do adresu strony internetowej www.dionp.pl