Jak spowolnić wzrost sadzonek na parapecie okiennym?
4 kwietnia, 2022
Zawilec gajowy (Anemone nemorosa) – wiosenny kobierzec kwiatów w ogrodzie
10 kwietnia, 2022Śnieżnik - ciekawa roślina wiosenna
W okresie wczesnowiosennym mało jeszcze roślin cebulkowych kwitnie, stąd ogrodnicy poszukują tych, które już od końca zimy zaczną zdobić ich ogrody. Jedną z propozycji jest zakup cebulek śnieżnika (Chionodoxa). To bardzo dekoracyjna roślinka, która ożywia rabatę kwietną, skarpę lub skalnak czasem od końca lutego, a zwykle w marcu i kwietniu. Kwitnie do kwietnia lub maja. W dużych pojemnikach można je również uprawiać na balkonach i tarasach, byle gleba nie przemarzała w pełni, ani nie przeschła w czasie zimy.
Wygląd
W Polsce uprawia się głównie trzy gatunki śnieżnika: śnieżnik lśniący (Chionodoxa luciliae) – najbardziej popularny, śnieżnik olbrzymi (Chionodoxa gigantea) i śnieżnik sardeński (Chionodoxa sardensis). Podaje się również, że w uprawie są choćby śnieżnik Forbesa (Chionodoxa forbesii), choć inne źródła podają, że jest to odmiana botaniczna śnieżnika lśniącego (Chionodoxa luciliae var. forbesii). Można także spotkać informacje o uprawie śnieżnika Siehego (Chionodoxa siehei).
Poszczególne gatunki, ale i odmiany różnią się choćby wysokością roślin, liczbą rozwijanych kwiatów (od jednego do nawet kilkunastu), kierunkiem skierowania kwiatów (ku górze, na zewnątrz), średnicą kwiatów, ale także i kolorem płatków bądź łodyżki. Można spotkać śnieżniki o zielonych lub rdzawych łodyżkach, ale to kwiaty są główną dekoracją i mogą przyjmować barwę niebieską, różowawą oraz białą, w tym kolor może być jednolity bądź stopniowany. Kwiaty są puste, a okwiat osłaniający pylniki i słupki złożony jest z sześciu drobniutkich listków koloru białego. Średnica kwiatów zwykle mieści się w zakresie 1,5-3,5 cm.
Śnieżniki to stosunkowo niskie rośliny, które zwykle mają do 10-15 cm wysokości, ale u śnieżnika olbrzymiego mogą osiągnąć do 20-35 cm wysokości. Z jednej cebuli wyrasta zwykle tylko dwa, wąskie liście, które są szersze w górnej części.
Osoby kupujące oryginalne cebulki śnieżnika w centrach ogrodniczych, zapewne informację o gatunku i odmianie znajdą na opakowaniu. Osoby pozyskujące cebulki od sąsiadów mają już utrudnione zadanie. Trzeba też zaznaczyć, że poszczególne gatunki łatwo krzyżują się ze sobą, ale także i z cebulicami np. popularną cebulicą syberyjską (Scilla siberica), które podobnie jak śnieżniki należą do tej samej rodziny, czyli szparagowate (Asparagaceae).
Stanowisko
Śnieżniki preferują stanowiska słoneczne i półcieniste. Gleba od lekko kwaśnej po lekko zasadową, gliniasta, próchniczna, piaszczysto-gliniasta a nawet piaszczysta (choć poleca się tu dodanie np. kompostu). Co ważne – powinna być przepuszczalna. Cebule gniją na glebach podmokłych, na których woda stagnuje.
Śnieżniki to rośliny mrozoodporne, jednakże może się zdarzyć tak, że w czasie srogich, bezśnieżnych zim część cebulek przerznie. Zdarza się to jednak rzadko. Dobrze reagują na ściółkowanie.
Uprawa i pielęgnacja
Śnieżniki najlepiej jest zakupić jesienią w centrach ogrodniczych w postaci cebulek. Wówczas wiadomo jaki gatunek i odmianę się posadziło. Sadzenie odbywa się zwykle od września do listopada. Małe cebulki umieszcza się na głębokości około 6-8 cm w rozstawie 5-7 cm jedna od drugiej. Poleca się cebulki sadzić kępami, gdyż wówczas tworzą kwitnące kobierce.
Z upływem lat roślina się sama rozrasta poprzez cebulki potomne. Poleca się co kilka (6-10) lat rozdzielać kępy, co poprawi żywotność i dekoracyjność roślin. Cebulki wykopuje się zwykle w czerwcu, po zakończeniu kwitnienia. Rozdziela się je, odrzuca chore i uszkodzone mechanicznie, a następie przetrzymuje w ciemnym, chłodnym i suchym miejscu np. w torebce papierowej i jesienią wsadza znów do gleby. Śnieżniki w dobrych warunkach szybko się rozrastają, czasami trzeba je kontrolować.
Nie wymagają zwykle nawożenia ani żadnych innych dodatkowych zabiegów pielęgnacyjnych. Warto jednak na etapie ich sadzenia dac nieco kompostu lub żyznego podłoża ogrodniczego. Czasem tylko, gdy wiosną jest susza warto je podlewać, a wówczas ładniej kwitną i większe tworzą cebulki. To ważne, bo cebula to spichlerz dla rośliny. W srogie bezśnieżne zimy okrycie miejsca ich spoczynku stroiszem, ściółką, kopcem z gleby itd. zwiększy szansę przezimowania większości cebulek.
Śnieżniki dobrze znoszą ściółkowanie organiczne (torf, kora, zrębki, kompost, liście).
